တစ္ေန႔မွာ ေ႐ွးဂရိဒႆနိကပညာ႐ွင္ Diogenes ဟာ ေနပူဆာလံုေနခဲ့တယ္။
Diogenesက ပ်င္းေၾကာတစ္ခ်က္ဆန္႔ၿပီး “ေဘးေ႐ြ႕ရပ္ေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးရဲ႕ေနေရာင္ျခည္ကို ကြယ္မထားတာဟာ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးကို အေကာင္းဆံုးဆုလာဘ္ခ်ီးျမႇင့္တာပါပဲ”လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
တစ္ခါတုန္းကလည္း အလက္ဇႏၵားဘုရင္ဟာ Macedon ဘုရင္ကို သြားေရာက္ခစားေတြ႔ဆံုပါလို႔ Diogenesကို စကားပါးလိုက္တယ္။
ဒါကို Diogenesက “Macedon ဘုရင္က ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးနဲ႔ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးလိုရင္ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးဆီ လာေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ေအသင္ၿမိဳ႕ကေန Macedonၿမိဳ႕ဆီသြားတဲ့ခရီးလမ္းနဲ႔ Macedonၿမိဳ႕ကေန ေအသင္ၿမိဳ႕ဆီလာတဲ့ခရီးလမ္းက အတူတူပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးထင္လို႔ပါ” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
အလက္ဇႏၵားဘုရင္ဟာ Diogenesနဲ႔ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေတြ႔ခ်ိန္မွာ
“မင္း ငါ့ကိုေၾကာက္သလား”လို႔ ေမးခဲ့တယ္။
Diogenesက “အ႐ွင္က ဘာလဲ၊ ေကာင္းတဲ့အရာလား မေကာင္းတဲ့အရာ”လားလို႔ ျပန္ေမးလိုက္တယ္။
“ေကာင္းတဲ့အရာေပါ့”လို႔ ဘုရင္က အားရပါးရေျဖတယ္။
“ဘယ္သူက ေကာင္းတဲ့အရာကို ေၾကာက္ရမွာလဲ”လို႔ Diogenesက ျပန္ေျဖတယ္။
အလက္ဇႏၵားဘုရင္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ဳိးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိမ္းပိုက္ေအာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အလက္ဇႏၵားဘုရင္ဟာ Diogenesကို မေအာင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
“ငါသာ ဘုရင္မဟုတ္ခဲ့ရင္ ငါ Diogenes လုပ္မယ္”လို႔ ဘုရင္က သက္ျပင္းခ်ဆိုခဲ့ပါတယ္။
ေလာကႀကီးမွာ အရာရာကို သိမ္းပိုက္ေအာင္ယူႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပညာ႐ွိတို႔ရဲ႕စိတ္စြမ္းအား (စိတ္အသိဉာဏ္)ကိုေတာ့ မသိမ္းပိုက္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒီသေဘာတရားကို ျမင့္ျမတ္သူအပါအဝင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေနာက္ဆံုးေခါင္းနဲ႔နံရံတိုက္တဲ့အေျခအေနေရာက္မွ သေဘာေပါက္တတ္ၾကပါတယ္။
-----
မူရင္းလင့္-- http://www.85nian.net/chushi/15370.html
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Feb. 24. 2015)
